به Ruijie Laser خوش آمدید

رقابت قابل توجهی در بازار بین فناوری های مختلف برش وجود دارد، خواه آنها برای ورق فلز، لوله یا پروفیل در نظر گرفته شوند.مواردی هستند که از روش‌های برش مکانیکی با سایش استفاده می‌کنند، مانند دستگاه‌های واترجت و پانچ، و برخی دیگر که روش‌های حرارتی مانند اکسی‌کات، پلاسما یا لیزر را ترجیح می‌دهند.

با این حال، با پیشرفت‌های اخیر در دنیای لیزر فناوری برش فیبر، رقابت تکنولوژیکی بین پلاسما با وضوح بالا، لیزر CO2 و لیزر فیبر فوق‌الذکر وجود دارد.

کدام مقرون به صرفه تر است؟دقیق ترین؟برای چه ضخامتی؟در مورد مواد چطور؟در این پست ویژگی های هر کدام را توضیح خواهیم داد تا بتوانیم بهترین گزینه را انتخاب کنیم که مطابق با نیازهای ما باشد.

واترجت

این یک فناوری جالب برای همه آن دسته از موادی است که ممکن است هنگام برش سرد تحت تأثیر گرما قرار گیرند، مانند پلاستیک، پوشش یا پانل های سیمانی.برای افزایش قدرت برش، ممکن است از یک ماده ساینده استفاده شود که برای کار با فولاد با ابعاد بیشتر از 300 میلی متر مناسب است.می تواند در این روش برای مواد سخت مانند سرامیک، سنگ یا شیشه بسیار مفید باشد.

مشت

اگرچه لیزر نسبت به دستگاه‌های پانچ برای انواع خاصی از برش‌ها محبوبیت پیدا کرده است، اما به دلیل هزینه بسیار پایین دستگاه و همچنین سرعت و توانایی آن در انجام عملیات ابزار قالب و ضربه زدن، هنوز جایی برای آن وجود دارد. که با تکنولوژی لیزر امکان پذیر نیست.

اکسی کات

این فناوری برای فولاد کربنی با ضخامت بیشتر (75 میلی متر) مناسب ترین است.با این حال، برای فولاد ضد زنگ و آلومینیوم موثر نیست.از آنجایی که به اتصال الکتریکی خاصی نیاز ندارد و سرمایه گذاری اولیه کم است، قابلیت حمل بالایی را ارائه می دهد.

پلاسما

پلاسما با وضوح بالا برای ضخامت های بیشتر از نظر کیفیت نزدیک به لیزر است، اما هزینه خرید کمتری دارد.از 5 میلی‌متر مناسب‌ترین است و از 30 میلی‌متر، جایی که لیزر قادر به دستیابی نیست، با ظرفیت رسیدن به ضخامت تا 90 میلی‌متر در فولاد کربن و 160 میلی‌متر در فولاد ضد زنگ، عملاً بی‌رقیب است.بدون شک گزینه خوبی برای برش اریب است.می توان آن را با مواد آهنی و غیر آهنی و همچنین مواد اکسید شده، رنگ شده یا شبکه ای استفاده کرد.

لیزر CO2

به طور کلی، لیزر قابلیت برش دقیق تری را ارائه می دهد.این امر به ویژه در مورد ضخامت های کمتر و هنگام ماشینکاری سوراخ های کوچک صادق است.CO2 برای ضخامت های بین 5 تا 30 میلی متر مناسب است.

لیزر فیبر

لیزر فیبر خود را به عنوان یک فناوری نشان می دهد که سرعت و کیفیت برش لیزر CO2 سنتی را ارائه می دهد، اما برای ضخامت های کمتر از 5 میلی متر.علاوه بر این، از نظر مصرف انرژی اقتصادی و کارآمدتر است.در نتیجه هزینه های سرمایه گذاری، نگهداری و بهره برداری کمتر می شود.علاوه بر این، کاهش تدریجی قیمت دستگاه باعث کاهش قابل توجه فاکتورهای تمایز در مقایسه با پلاسما شده است.به همین دلیل، تعداد فزاینده ای از تولیدکنندگان شروع به ماجراجویی بازاریابی و تولید این نوع فناوری کرده اند.این تکنیک همچنین عملکرد بهتری را با مواد بازتابنده از جمله مس و برنج ارائه می دهد.به طور خلاصه، لیزر فیبر در حال تبدیل شدن به یک فناوری پیشرو با مزیت زیست محیطی است.

بنابراین، وقتی در حال انجام تولید در محدوده ضخامتی هستیم که چندین فناوری ممکن است مناسب باشند، چه کاری می توانیم انجام دهیم؟سیستم های نرم افزاری ما چگونه باید پیکربندی شوند تا بهترین عملکرد را در این شرایط به دست آوریم؟اولین کاری که باید انجام دهیم این است که بسته به فناوری مورد استفاده چندین گزینه ماشینکاری داشته باشیم.همان قسمت به نوع خاصی از ماشینکاری نیاز دارد که بهترین استفاده از منابع را، بسته به فناوری ماشینی که در آن پردازش می‌شود، تضمین می‌کند، بنابراین به کیفیت برش مطلوب می‌رسد.

مواقعی وجود خواهد داشت که یک قطعه فقط با استفاده از یکی از فناوری ها قابل اجرا است.بنابراین، ما به سیستمی نیاز خواهیم داشت که از منطق پیشرفته برای تعیین مسیر تولید خاص استفاده کند.این منطق فاکتورهایی مانند جنس، ضخامت، کیفیت مطلوب یا قطر سوراخ های داخلی را در نظر می گیرد، قطعه ای را که می خواهیم بسازیم، از جمله خواص فیزیکی و هندسی آن را تجزیه و تحلیل می کند و استنباط می کند که مناسب ترین ماشین برای ساخت کدام است. آن را تولید کند.

هنگامی که دستگاه انتخاب شد، ممکن است با موقعیت های اضافه بار مواجه شویم که مانع از حرکت رو به جلو تولید می شود.نرم‌افزاری که دارای سیستم‌های مدیریت بار و تخصیص به صف‌های کاری است، ظرفیت انتخاب نوع ماشینکاری دوم یا فناوری سازگار دوم را برای پردازش قطعه با ماشین دیگری که در وضعیت بهتری قرار دارد و امکان ساخت به موقع را می‌دهد را دارد.حتی ممکن است در صورتی که ظرفیت اضافی وجود نداشته باشد، امکان قرارداد فرعی کار را فراهم کند.یعنی از دوره های بیکاری جلوگیری می کند و تولید را کارآمدتر می کند.